حسگرهای فیبر نوری (1)

از بسیاری از جهات، حسگرهای فیبر نوری ایده‌آل‌ترین مبدل برای پایش سلامت سازه‌های عمرانی است. دوام، پایداری و بی تأثیر بودن اختلالات خارجی آن‌ها را به عنوان بهترین گزینه برای پایش‌های طولانی مدت در سازه‌های عمرانی ساخته است. ولی از طرف دیگر، اندازه‌ی کوچک و ظریف بودن فیبرها، این حسگرها را نسبت به شرایط محیطی سخت که عموم سازه‌های عمرانی با آن روبه‌رو هستند، آسیب‌پذیر می‌کند. این مشکلات با دقت در روش طراحی شبکه‌ی حسگرها و قرار دادن آن‌ها در جای مناسب تا حدی قابل حل شدن هستند. همان طور که قبلاٌ نیز اشاره شد، اولین قدم برای پایش سلامت سازه، طراحی و نصب شبکه‌ی حسگرها برای اندازه‌گیری پارامترهای مورد نیاز از سازه و محیط اطراف آن می‌باشد. این حسگرها نسبت به دیگر حسگرهای معمول، دارای کیفیت بهتر اندازه‌گیری، قابلیت اطمینان بیشتر، امکان حذف اثر نیروی انسانی در اندازه‌گیری‌ها، نصب آسان و هزینه‌ی نگهداری کمتر هستند. انواع متنوعی از این حسگرها هم برای کارهای آکادمیک و آزمایشگاهی و هم برای استفاده‌های عملی و واقعی وجود دارد.

از آن‌جایی که نحوه‌ی عملکرد انواع این حسگرها و سازه‌هایی که این حسگرها بر روی آن نصب می‌شوند، متنوع بوده، هرکدام نیازمند نوع خاصی از نصب بر روی سازه هستند. به طور مثال برای سازه‌های بتنی می‌توان این حسگرها را هم بر روی سطح و هم در درون اعضا نصب کرد، در حالی که در سازه‌های چوبی و فلزی، نصب تنها بر روی سطح صورت می‌گیرد.