لزوم بررسی و آگاهی از وضعیت سلامت سازه ها و طرح بهسازی آنها اهمیت بالایی برای بهره برداران آنها دارد. روش های مختلفی برای بررسی وضعیت سلامت سازه ها وجود دارد که شامل:
- بررسی چشمی
- بررسی بر اساس روش های آزمون غیر مخرب
- بررسی با استفاده از اندازه گیری رفتار سازه ای (استاتیک و یا دینامیک)
روش های بازرسی چشمی و مبتنی به آزمون های غیر مخرب وقت گیر و پر هزینه می باشند و فقط آسیب های قابل رویت و یا قابل دسترسی را می توان شناسایی کرد. همچنین برای اینگونه بازرسی ها، افراد ماهر و با تجربه لازم است.
ارائه یک روش مطمئن و سیستماتیک جهت بررسی رفتار سازه حین بهره‌برداری، و جمع‌آوری داده‌های کافی جهت ارزیابی وضعیت این سازه‌ها ضروری به نظر می‌رسد. استفاده از سیستم‌های پیشرفته اندازه‌گیری توسط حسگرها، روشی سریع و خودکار بررسی وضعیت سازه‌ها می باشد که امروزه در اکثر کشور‌های پیشرفته جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش به پایش سلامت سازه (Structural Health Monitoring) و یا به اختصار SHM معروفمی باشد.
در پایش سلامت سازه معمولا 4 سطح بررسی مد نظر می باشد:
- سطح 1: نشان داده شود که آسیب در سازه وجود دارد
- سطح 2: شناسایی محل آسیب
- سطح 3: برآورد مقدار آسیب
- سطح 4: برآورد عمر باقی مانده سازه
یکی از روش های معمول در پایش سلامت سازه، روش اندازه گیر ارتعاش سازه و بررسی پارامتر های ارتعاش سازه می باشد.
